با پیشرفت تکنولوژی شاهد خلق ابزارها و گجت هایی هستیم که حیرت آفرین می شوند. اکنون به نظر می رسد دانشمندان توانسته اند، دستکش هایی را اختراع نمایند که می توانند ماهیت اشیا را تشخیص دهند. با ما همراه باشید تا با دستکش های لمسی با سنسور تشخیص اشیا آشنا شوید.
دستکش های لمسی با سنسور تشخیص اشیا
پژوهشگران دانشگاه MIT با تحقیقات و پژوهش های فراوان موفق شده اند که یک دستکش لمسی مقیاس پذیر اختراع کنند که به کامپیوترها این امکان را می دهد تا با لمس اشیا، ماهیت آن ها را تشخیص دهند. دستکش های لمسی با سنسور تشخیص اشیا یکی از جذاب ترین تولیدهای اخیر بوده است که در ادامه با آن آشنا می شوید.
همان طور که می دانید دست های انسان دارای اعصاب بسیار قوی هستند که می توانند به راحتی سیگنال هایی را برای مغز ارسال نماید. بعد از ارسال این سیگنال ها، مغز می تواند از ماهیت اجسام لمس شده، آگاه شود. این سیگنال ها شامل موارد مختلفی می شود، به طور مثال سیگنال ها پیامی در راستای گرم و یا سرد بودن، سفت و یا نرم بودن جسم به مغز ارسال می کنند. حال چگونه می توانیم تمامی این اطلاعات حساس و دقیق را به کامپیوتری برسانیم که هیچ گونه عصب های حسی ندارد؟
جالب است بدانید که پژوهشگران موفق شده اند تا اعصابی را برای کامپیوتر ها شبیه سازی نمایند. از این طریق دانشمندان موفق به ساحت دستکش مجهز به حسگرهای مختلفی شده اند. جالب است بدانید که این دستکش ها با حسگرهای عصبی که دارند، می توانند به کامپیوترها کمک کنند تا اشیایی که لمس می شوند را تشخیص دهند. همان طور که در بالا ذکر کردیم به این دستکش، دستکش لمسی مقیاس پذیر می گویند که در آن ۵۵۰ حسگر به کار گرفته شده است. همچنین هر حسگر به صورتی طراحی شده است که می تواند سیگنال های فشار را به ثبت برساند.
این حسگرها آن قدر توانا هستند که می توانند با توجه به نحوه ی گرفتن اشیا توسط دست و نقاط مختلفی که فشار بر آن وارد می شود اشیا را دسته بندی کند تا بدون نیاز به دیدن بتواند وزن هر جسم را به درستی تشخیص دهد.
مسئله ی بسیار جالب توجه دیگر این است که این دستکش تا به امروز موفق شده تا موفقیت های متعددی را از آن خود کند و با دقت ۷۶ درصد یک مجموعه را به درستی شناسایی نماید. این دستکش هزینه ی کمتری نسبت به دیگر سیستم های شبیه به آن داشته و عملکرد بهتری نیز از خود نشان داده است. با جمع آوری اطلاعات به وسیله ی این دستکش می توان به کامپیوترها آموخت که چگونه اشیای مختلف را مثل انسان در دست بگیرند و سپس با ذخیره در گوگل درایو و یا فضای ابری از آن اطلاعات استفاده نماید. این بدین معناست که در آینده ای نه چندان دور می توانیم شاهد تولید بازو های پروتزی دقیق برای اجرای فعالیت های خاص نیز باشیم. امروزه با پیشرفت تکنولوژی شاهد تولید و اختراع جذاب ترین سازه ها به دست انسان باشیم، اکثر این اختراعات همان چیزهایی است که تا کنون به تولید آن فکر هم نمی کردیم.