یکی از نگرانی های مادران، زایمان زودرس است. در این مقاله به بیان علایم زایمان زودرس می پردازیم و به شما می گوییم که در این شرایط چه باید کرد. البته باید توجه داشته باشید که در بسیاری از موارد، علایم زایمان زودرس می تواند نشانه ای از چیز دیگری باشد. بنابراین شاید این علائم تنها نشان دهنده زایمان نباشند.
زایمان زودرس به معنی زایمان پیش از هفته سی و هفتم است. اگر بعد از این مدت زایمان اتفاق بیافتد، بارداری شما دوره کامل را سپری کرده است.
اگر زودتر از زمانی که انتظارش را دارید زایمان رخ دهد، باید هر چه سریع تر به فکر چاره بیافتید. هر چند نباید بترسید، چرا که تنها در 2 مورد ازهر 10 مورد مشکوک به زایمان زودرس، نوزاد به دنیا می آید. در 8 مورد دیگر از 10 مورد، این علایم نشان دهنده چیز دیگری هستند، و یا انقباضات خود به خود متوقف شده و جنین بعدا پس از دوره کامل بارداری متولد می شود.
اگر کوچک ترین شکی در این مورد دارید، بلافاصله با بیمارستان یا ماما تماس بگیرید و از آن ها کمک بخواهید. اگر بارداری شما هنوز به هفته 37 ام نرسیده باشد، معمولا آن ها از شما می خواهند که سریعا به بیمارستان مراجعه کنید، و احتمالا برای شما یک آمبولانس بفرستند.
علایم زایمان زودرس چیست؟
اگر هر کدام از نشانه های زیر را دارید، فورا با بیمارستان یا ماما تماس بگیریدف چرا که ممکن است در حال زایمان باشید:
- لکه بینی و یا جاری شدن مایع شفاف یا صورتی رنگ و یا هر گونه افزایش لکه بینی
- کمر درد
- گرفتگی عضلات مثل دردهای شدید در دوران قاعدگی
- نیاز مداوم به ادرار
- احساس فشار در لگن
- تهوع، استفراغ یا اسهال.
اگر دردهای شدید، خونریزی یا ترشحات بد بو دارید، و یا اگر احساس تب و مریضی دارید، تعلل نکنید و بلافاصله با ماما یا بیمارستان تماس بگیرید. در این لحظات شاید شما نیاز به رسیدگی اورژانسی پزشکی داشته باشید.
در هنگام مشاهده علایم زایمان زودرس چه اتفاقی می افتد؟
شاید شما برخی از این علایم را داشته باشید اما برخی دیگر را نداشته باشید. برای مثال ممکن است کیسه آب شما پاره شود اما انقباض نداشته باشید، و یا برعکس.
انقباضات همیشه نشانگر زایمان نیستند، بنابراین تیم مراقبت های پزشکی باید با انجام آزمایشاتی دلیل آن را پیدا کنند.
بسیاری از مادران ممکن است دچار براکستون هیکس یا دردهای تمرینی شوند، این دردهای شکم در بارداری می توانند در سه ماهه سوم بارداری بسیار دردناک باشند، و تشخیص آن ها از درد زایمان بسیار سخت می شود.
تیم مراقبت های پزشکی این موارد را چک می کنند:
- آیا واقعا در حال زایمان هستید؟
- اگر زایمان شما شروع نشده است، آیا علایم شما مربوط به دیگر مواردی است که نیاز به درمان دارند؟
- اگر در حال زایمان هستید، آیا علت خاصی باعث آن شده است (مثل عفونت) که نیاز به درمان دارد، و این که زایمان در چه مرحله ای قرار دارد، تا بتوانند امکانات مورد نیاز شما، چه برای به تاخیر انداختن زایمان و چه برای تولد نوزاد را فراهم کنند.
پاره شدن زودتر از موعد کیسه آب
ممکن است که کیسه آب شما بدون هیچ گونه انقباضاتی پاره شود. اگر این اتفاق زودتر از موعد رخ دهد، به آن پارگی زودرس کیسه آب می گویند.
چطور بفهمیم که کیسه آب پاره شده است؟
در صورتی که این اتفاق بیافتد، شاهد جریان کم مایعی آب مانند خواهید بود که صورتی و یا بی رنگ است. تیم مراقب های پزشکی از شما آزمایش خواهد گرفت. اگر دچار انقباض نشده باشید، و اگر شما و جنین هر دو سالم باشید، شما را با آنتی بیوتیک درمان می کنند تا از عفونت جلوگیری کرده و به شما در ادامه بارداری تا حد ممکن کمک کنند.
احتمالا این آزمایش ها نیز بر روی شما انجام شود:
- آزمایش خون. در این آزمایش سطوح بالای گلبول های سفید خون (که نشانگر وجود عفونت در بدن شما و مبارزه بدن شما با آن است) و سطح هموگلوبین (که نشانگر خون ریزی است) را بررسی می کنند، و آزمایشات دیگری نیز برای التهابات گرفته می شود.
- نمونه ادرار. این آزمایش به تیم مراقبت های پزشکی کمک می کند که متوجه عفونت مجاری ادراری و یا شرایطی مثل پره آکلامپسی شوند.
- ضربان قلب فرزند شما. این مورد دائما بررسی می شود. اگر ضربان قلب جنین به صورت غیرطبیعی سریع باشد، ممکن است نشانه کوریو آمنیونیت باشد، که می تواند برای شما و فرزندتان بسیار خطرناک باشد. در این شرایط نوزاد باید هر چه سریع تر و معمولا به وسیله سزارین متولد شود.
پاره نشدن کیسه آب
تیم مراقبت های پزشکی شما را آزمایش می کنند تا ببینند می توانند انقباضات را احساس کنند یا خیر. این آزمایش می تواند شامل آزمایشات داخلی برای بررسی تغییرات گردن رحم باشد.
اگر متوجه انقباضات شوند، شاید از شما آزمایش فیبرونکتین جنین گرفته شود، تا ببینند آیا بدن شما برای زایمان زودرس آماده می شود، و همچنین یک اسکن با امواج فراصوت انجام می شود که طول و شکل گردن رحم را بررسی کنند.
فیبرونکتین ماده ای است که در مایع آمنیوتیک و ترشحات واژن یافت می شود. این ماده تنها در بدن زنان باردار تا هفته بیستم بارداری و یا بعد از 35 هفتگی بارداری، و یا آن هایی که بدنشان در حال آمادگی برای زایمان است یافت می شود.
این آزمایشات می توانند علایم زایمان زودرس را تایید کرده و پیش بینی کنند که زایمان نزدیک است. شاید از شما تست خون و ادرار نیز گرفته شود. اگر علایم عفونت داشته باشید یا میزان خطر را زیاد تشخیص دهند، ممکن است از سواب های عفونت مثل واژینوز باکتریایی و استرپتوکوک گروه B استفاده کنند.
آزمایشات جنین
همانطور که چندین آزمایش از شما گرفته می شود، تیم مراقبت های پزشکی باید عملکرد و حالت جنین را نیز ارزیابی کند. آن ها علاوه بر چک کردن ضربان قلب او، ممکن است این موارد را نیز بررسی کنند:
- انجام اسکن برای بررسی وزن جنین.
- نظارت الکترونیکی بر جنین برای بررسی ضربان قلب او.
- انجام اسکن برای بررسی طبیعی بودن عملکرد جفت.
پس از آن چه اتفاقی می افتد؟
حتی اگر علایم زایمان زودرس اشتباه باشند، تیم مراقبت های پزشکی ممکن است بخواهد شما را در بیمارستان نگه دارد، تا بر شما و فرزندتان نظارت داشته باشد.
اگر در حال زایمان باشید و بارداری شما هنوز به 35 هفتگی نرسیده باشد، احتمالا برای متوقف کردن انقباضات تلاش کنند، و یا تا حد ممکن زمان تولد را به تعویق بیاندازند، تا بتوانند به شما استروئید تزریق کنند، تا در هنگام تولد فرزندتان قادر به نفس کشیدن باشد.
اگر بارداری شما از 35 هفتگی گذشته باشد، احتمالا تیم مراقبت های پزشکی مانع زایمان نخواهند شد.
برداشتن بخیه رحم
اگر دهانه رحم شما دوخته شده است (سرکلاژ)، پیش از زایمان باید آن را رفع کنید، چرا که اگر دچار انقباض شوید ممکن است بخیه ها دچار پارگی شوند. اگر دچار زایمان زودرس و علایم آن نشوید، این بخیه ها معمولا بین هفته 36 تا 40 بارداری رفع می شوند.