طی سالیان دراز درمان دیابت نوع یک بین افراد امری بسیار مشکل و نگران کننده بوده است. اما با تحقیقات و مطالعات متعدد در طول تاریخ محققان موفق شده اند که به نتایج مطلوبی دست یابند. تشخیص و شناسایی پادتن دیابت نوع یک امری پیچیده به نظر می رسید و سرانجام امروز با مطالعات و تحقیقات متعدد تشخیص دیابت با هوش مصنوعی امکان پذیر شده است. این فرآیند از طریق دریافت خون نمونه از فرد، صورت می گیرد.
تشخیص دیابت با هوش مصنوعی
ممکن است در آشنایان و دوستان خود افرادی را بشناسید که به دیابت کرده اند. این افراد می بایست به صورت روزمره میزان قند خون خود را چک کنند. معاینات روزانه افراد مبتلا به دیابت نوع یک به این صورت است که با دستگاه های تشخیص میزان قند خون، سطح قند خون خود را چک می کنند. برای کنترل این بیماری افراد انسولین تزریق می کنند و سطح گلوکز موجود در خون را کنترل می کنند. در صورتی که میزان گلوکز موجود در خون تنظیم نباشد، پانکراس نمی تواند مقدار انسولین نوع یک مبتلا هستند و سال های درازی را با این بیماری سپری مورد نیاز را ترشح نماید و بیماری رو به وخیم شدن می رود.
با توجه به سابقه بیماری در فامیل و ژنتیک و دیگر ریسک های محتمل، پزشکان تمامی کسانی که احتمال ابتلا به دیابت نوع یک دارند، را مورد بررسی قرار می دهند. لازم به ذکر است که همچنان هیچ استانداردی تعیین نشده تا به وسیله ی آن پزشکان بتوانند احتمال بروز دیابت را زودتر از موعد تشخیص دهند. تا به امروز پیش بینی ابتلا دیابت امری بسیار مشکل در کل تاریخ بوده است و اکنون تشخیص دیابت با هوش مصنوعی را می توانیم انقلابی بزرگ در این عرصه بدانیم.
برای حل این مسئله IBM با همکاری بنیاد JDRF، از ابزاری رونمایی کرده است که می تواند با پادتن دیابت نوع ۱ تشخیص دهد که بیماری دیابت نوع یک از چه زمانی و از چه طریقی در بدن فعال می شود. بر اساس گفته های IBM، ۲۲ هزار نمونه آزمایشی از سوئد و آمریکا و فنلاند خود را به هوش مصنوعی تزریق شده اند، تا امروز چنین ابزاری برای تشخیص این بیماری در دست داشته باشیم. لازم به ذکر است که این ابزار قابلیت این را دارد که سطح پادتن را در خون افراد تشخیص داده و طی آن روند پیشروی بیماری را مورد بررسی قرار دهد.
محقق ارشد این پروژه فردی به اسم جیانینگ هو است که با تحقیقات فراوان موفق شده چنین ابزاری را به جامعه ی علمی وارد کند. این محقق بزرگ می گوید؛ یکی از مهم ترین خاصیت های این تحقیق آن است که با ساخت یک الگوریتم موفق شده ایم بفهمیم چه افرادی را باید تحت کنترل قرار داد و هر چند وقت یک بار لازم است تا مورد بررسی و کنترل قرار گیرند. با دانشی که تا به امروز کسب کرده ایم دریافتیم که این پادتن ها در عدم پیشرفت دیابت نوع یک بسیار موثر هستند. مسئله بسیار مهم این است که نمی توانیم بفهمیم که کدام افراد در چه زمانی مستعد ابتلا به این بیماری هستند؟
لازم به ذکر است که هوش مصنوعی نمی تواند برای تشخیص زودهنگام دیابت نوع یک کمکی کند ولی می توان برای تشخیص به موقع و نجات بخش این بیماری خاص به آن اکتفا کرد.