از ساختن نخستین شبکه مجازی، یعنی فیس‌بوک، نزدیک پانزده سال می‌گذرد، شبکه‌ای که از مردم سراسر دنیا در آن عضویت دارند. انواع شبکه‌های اجتماعی مجازی با عناوینی مختلف راه افتاده است که متاسفانه فرهنگی که پشت طراحی این شبکه‌ها وجود دارد با فرهنگ و اعتقادات ملت مشرق زمین اشتراک کمی دارند؛ اما در حال حاضر بسیار فراگیر شده اند.
سیاست‌گذاری‌های غرب در ایجاد دهکده جهانی، راه‌ها و شکل‌های مختلفی دارد که تکنولوژی‌های نوین به ویژه در موضوع ارتباطات را هم برای اجرایی‌کردن برنامه‌های خود به خدمت گرفته است و شبکه‌های مجازی یکی از آن راه‌های ارتباطی است که به دلیل گستره و حلقه وسیع ارتباطی مورد استقبال اکثریت مردم جهان قرار گرفته است.
متأسفانه نبود الگو و فرهنگ سازی صحیح و مناسب در کشور مشهود است! در ارتباط های روزانه با دوستان و آشنایان کمتر کسی را می‌توان دید که در یکی از شبکه‌های اجتماعی مجازی عضو نباشد و این آغازگر ماجرا و واقعه‌ای است که در آینده‌ای نه چندان دور، گریبان‌گیر می‌شود.
شاید این سوال به اذهان خطور کند که آیا کلا استفاده از این شبکه‌های اجتماعی آسیب‌زا است؟ در جواب این سوال باید گفت علاوه بر مزیت گسترده و حلقه وسیع ارتباطی و برقراری ارتباط راحت‌تر در این فضا، مهم‌ترین معایب این شبکه‌ها استفاده بی‌رویه و نابجاست که کم کم شکل اعتیادآوری به خود گرفته و موجب دوری افراد خانواده از یکدیگر و جایگزین چهره به چهره افراد در خانواده می‌شود.
عوارض و عواقب این شبکه‌ها در جوامع غربی و جامعه‌ی ما کمابیش خود را نشان داده است؛ اما در بلندمدت خود را بیشتر نشان خواهد داد و با تأملی در کاربرد شبکه‌های اجتماعی از منظر آسیب‌شناسی مسائل اجتماعی در آینده، آسیب‌های این عوارض بیشتر گریبان‌گیر افراد، خانواده‌ها و هویت فرهنگی، اجتماعی و اخلاقی جامعه خواهد بود.
شاید در برخی از موارد شبکه‌های اجتماعی مفید بوده و برخی از امور به سهولت انجام می‌شود اما باید دانست که همگان درست استفاده کردن از این فضاها را نیاموخته و به گونه‌ای از آسیب‌های آن ناآگاه هستند.
به تبع از نقاط دیگر کشور، در استان ها و شهرستان های دیگر نیز این شبکه‌ها فراگیر شده و اکنون درصد بالایی از مردمان خطه های مختلف از این فن‌آوری روز استفاده می‌کنند هر چند نحوه کاربرد آن جای تأمل دارد.
به عنون مثال در شهرستان بیجار به تبع از شهرستان‌های کردستان به علت نبود امکانات و فضاهای تفریحی اکثریت جوانان و حتی نوجوانان به شبکه‌های اجتماعی در فضای مجازی روی آورده که متأسفانه چیزی جز انزوا و دور ماندن از فضای اجتماعی در جامعه حقیقی در پی ندارد.
پنهان کردن شخصیت اصلی افراد در شبکه‌هایی چون تلگرام، واتس‌آپ و… نمایاندن خود با چهره و شخصیتی فریبنده یکی از آفات این شبکه‌ها است، از سوی دیگر برخی به دنبال مسائل و موضوعاتی دیگر و گاها مخالف با اخلاق در این ارتباط‌گیری‌ها هستند و متأسفانه بسیاری از مردمان ما به‌ویژه در میان بانوان به دلیل فراغت بیشتر غافل از این ترفندهای شیطانی به سهولت در شبکه‌ها عضو شده و حتی مردم بعضا نیز در پاره‌ای موارد با انتشار عکس‌های خود به سادگی فریب دیگران را می‌خورند.
تردیدی نیست که حضور فراوان و مداوم در این گونه فضاها به تدریج کانون خانواده را تحت تأثیر خود قرار خواهد داد و هر اندازه اعتقادات افراد هم محکم باشد، ناچار به تسلیم در برابر برخی چارچوب‌های این گونه شبکه‌ها خواهد بود.
صحبت‌های طولانی در خصوص مسائل بیهوده، دوستی‌های حاصل از این ماجرا که گاه به نقاط بحرانی نیز کشیده می‌شود از دیگر معضلات شبکه‌های مجازی برای جامعه ایرانی و کردستانی با فرهنگ خاص خود بوده که از روی ناآگاهی وارد این شبکه‌ها شده‌اند.
در این میان، اصحاب رسانه، بیش از دیگر اقشار جامعه وظیفه دارند برای آگاهی‌بخشی به دیگران تلاش کنند.
متأسفانه گاها حتی اهالی رسانه و هنر نیز از این فضا به نحو مطلوب استفاده نمی‌کنند، شاید علت اصلی موضوع آن باشد که پیش از ورود اینگونه فناوری‌ها به جامعه ما فرهنگ استفاده صحیح از آن وارد نشده و
کلام آخر؛ اینکه شبکه‌های اجتماعی و در کل فضای مجازی که چیزی جز انزوا و افسردگی و دور ماندن از فضای حقیقی جامعه را ندارد این روزها از خط قرمزها گذر کرده است.