خشونت در دنیای امروزی تا حدی به‌صورت جدی یک تهدید محسوب می‌شود که باید به فرزندان خود برای مقابله با خشونت آموزش‌هایی ارائه کنیم. همچنین به دلیل این‌که فرزندان آیینه‌ی والدین خود هستند، تمامی رفتارها و واکنش‌های والدین نسبت به مسائل مختلف همچون خشونت، توسط فرزندان الگوبرداری رفتاری می‌شود. برای کنترل فرزندان و تربیت آن‌ها به نحو احسن نیاز است به صحبت‌های یک مشاور بین‌المللی دقت کنیم.
نحوه‌ی برخورد با ناهنجاری‌ها و خشونت‌ها چگونه دید کودکان را نسبت به دنیا تغییر می‌دهد؟
کودکانی که در محیط‌های خشن بزرگ می‌شوند و رشد می‌کنند دنیا را به‌عنوان یک مکان خصومت‌آمیز و غیرقابل‌پیش‌بینی می‌بینند. آن‌ها خشونت‌ها را به‌عنوان یک بخش از زندی می‌پذیرند و زمانی که گارد خود را پایین می‌آورند برایشان سخت است.
آیا تصاویر حمله‌های تروریستی و جنگ‌ها برای کودکان به‌عنوان یک خطر محسوب می‌شود؟
البته که شاهد واقعیات خشن بودن برای کودکان بسیار ناراحت‌کننده می‌باشد، دیدن حملات بر روی تلویزیون و یا شنیدن درباره‌ی آن‌ها می‌تواند حواس آن‌ها را مختل کند. ویژگی کلیدی که روی پاسخ فرزند شما تأثیرگذار است عکس‌العمل خودتان است. فرزندتان به شما نگاه می‌کند و یاد می‌گیرد که چطور باید واکنش نشان دهد. بنابراین، شما مجبورید در مورد هر آنچه می‌گویید و هر عملی که جلوی بچه‌هایتان انجام می‌دهید فکر کنید و مراقب باشید.
کودکان و نوجوانان چگونه خشونت را یاد می‌گیرند؟
رویدادهای مخرب و ضربه زننده وقتی‌که ازنظر مردم در دسته‌ی حوادث غیرطبیعی جلوه می‌کنند ازنظر روانی بیشتر ناراحت‌کننده هستند.
دیدن بزرگ‌سالانی که به یکدیگر آسیب می‌رسانند و یا با خشونت رفتار می‌کنند، کودکان را گیج می‌کند و همچنین باعث می‌شود که دیگر به کسی اعتماد نداشته باشند.
کدام کودکان در بدترین شرایط هم امیدوار و بازگشت‌پذیر هستند؟
کودکان زمانی امیدوار هستند که کسی را داشته باشند تا در مورد ترس‌هایشان با آنان بحث کنند. یک والد و یا بزرگ‌تری که به یک بچه باور دارد چه والد او باشد و یا نسبتی داشته باشد و یا حتی معلمش باشد، برای او امید به وجود می‌آورد. کودکانی که توانایی حل مسائل رادارند حتی می‌توانند در این شرایط بهتر عمل کنند. یک روانشناس، یک کودک ۴ ساله‌ای را به خاطر می‌آورد که بسیاری خشونت را در همسایگی‌اش تجربه کرد. او به‌وسیله‌ی تمامی حیواناتی که داشت دوروبر تخت خوابش را پر می‌کرد تا بتواند از خودش مراقبت کند. او یاد گرفته بود اگر ترسید به تخت خوابش رفته و بخوابد.
توصیه‌هایی برای والدین
می‌توانید کودکانتان را برای صحبت کردن به‌صورت باز در مورد احساساتشان و به اشتراک‌گذاری تجربه‌هایی که کسب کرده‌اند تشویق کنید. سعی کنید که ترس‌ها و نگرانی‌هایشان را درک کنید و اطمینان واقع‌گرایانه اما مثبتی به آن‌ها بدهید. از آن‌ها بپرسید که چه زمانی دوست دارند بزرگ شوند و پشتیبان دیگران باشند. به کودکان کمک کنید که به‌صورت خوش‌بینانه‌ای در مورد آینده نگاه کنند و این موضوع باعث می‌شود که در مورد زندگی امیدوارتر باشند.
